Thursday, August 2, 2007

دیدی یا دم رفت آب واسه سگم بخرم



روز اولی که به نیویورک رسیده بودم، با یه دوست ایرانی که ساکن اون شهر بود برای اولین بار سوار متروی نیویورک شدم. صبح اول وقت بود و جا کم بود، بنابراین مجبور شدیم که بریم ته واگن و یه میله ای رو بگیریم و وایسیم. منم که اصولا در زندگی به هیچ چیز تکیه نمی کنم، طبق عادت دستمو کردم تو جیبم. تا قطار به حرکت افتاد توی او شلوغی شتلب داشتم میافتادم زمین. بالاخره خودمو جمع و جور کردم و سعی کردم یکم به قول بچه ها اطلاعات عمومی ام رو ببرم بالا. توی همین گیر و دار بودم که یهو یه دونه از این تبلیغهای توی مترو توجهم رو به خودش جلب کرد. عکس یه سگ بود و با یه بطری آب. هر چی فکر کردم، چیزی به ذهنم نرسید تا اینکه وسط حرفای دوستم که بیچاره داشت راجع به خصوصیات شهر نیویورک واسم حرف میزد پریدم و مثل دهاتیایی که تازه اومدن شهر و هی از این و اون سئوال می پرسن گفتم : این چیه ؟ اونم با خونسردی و با لبخند شیرینی که همیشه رو لباشه گفت : آب سگ. یکدفعه جا خوردم. داشتم تو ذهنم کلنجار می رفتم که آب سگ دیگه چیه که گفت : واسه اینکه سگاشون انرژی داشته باشن، واسشون آب مخصوصی تولید کردن که بتونه انرژی کافی رو به سگ بده تا بتونه در طور روز ورجه وورجه کنه. و بعدش اضافه کرد : در حالی که تو دنیا تعداد قابل توجهی از مردم از کمبود آب داردن هلاک میشن، اینها واسه سگاشون آب تو بطری درست می کنند


.

عکسی از منطقه دارفور که دنیا را تکان داد

خب بله دیگه، دارندگی و برازندگی. واسه اطلاعتون بگم که طبق آمار سازمان ملل در حالی که طبق اصول اولیه حقوق بشر هر کسی حق داره که در روز بیست لیتر آب در اختیار داشته باشه، اما چیزی در حدود هفده درصد مردم دنیا، یعنی حدود یک میلیارد نفر در دنیا از داشتن آب آشامیدنی محروم هستند. تولید آب سگ در آمریکا در حالی صورت می گیره که خیلی ها در گوشه و کنار دنیا دارن از تشنگی و گرسنگی میمیرن. برای مثال به بحران دارفور نگاه کنید. مردم فقیرترین نقطه دنیا آب و نان برای خوردن ندارند، ولی تا دندان مسلح هستند. بچه های اونها از فقر و گرسنگی با مرگ دسته پنجه نرم می کنند، اما قدرتهای بزرگ بجای فرستادن کمکهای اولیه، براشون اسلحه می فرستند و از بس تبادل آتش تو منطقه دارفور زیاد هست، هیچ گروه امدادرسانی بین المللی جرات نمیکنه که پاشو توی این منطقه بگذاره، در حالی که چیزی در حدود پانصد هزار نفر دارن اونجا زندگی می کنند. بالاخره باید کارخانه های اسلحه سازی پول در بیارن یا نه ؟

منطقه دارفور در غرب سودان، با مساحت پانصد هزار مترمربع یعنی تقریبا یک سوم مساحت ایران و جمعیتی حدود پانصد هزار نفر که از فقیرترین نقاط دنیا شناخته شده است

1 comment:

Anonymous said...

دوست خوب و گرامی ممنون از پیام پر محبت شما. وب لاگ پر محتوا و زنده ای دارید. سعی میکنم خواننده دائمی ان باشم.